بهره امروز من

بسم الله الرّحمن الرّحیم

قدم زدن با پدری که عالمه و روز و شبش رو به عبادت میگذرونه، یه توفیق بزرگه که نصیب هر کسی نمیشه!

نصیب من شد، اگرچه که لایق نبودم! اگرچه که همه عمرم در خوابم و نفس عنان روح و جسمم رو گرفته و 

دنبال خودش میکشونه!

خدا رو شکر که با همه کاستی هام بازم تحت حمایت و عنایتش قرار دارم. الحمدلله!

پرسیدم: دیشب مهمانتون کی بود؟

گفتن: یه آقایی که مخالف پرداخت خمس و زکات بود...

... و اما دو نکته که پدر تعریف کردن و به دل و جان نشست: 

1. میگن: حسبنا کتاب الله! در حالیکه خود خداوند آیاتش رو بصورت متشابه نازل کرد تا برای رفع شبه ها

به اولیائش رجوع بشه وگرنه میتونست از اول همه آیات الله محکم باشن و جای هیچ بحثی نباشه! اینه که

حضرت رسول صلوات الله علیه هم میفرمایند: انی تارک فیکم الثقلین، کتاب الله و عترتی...

2. میگن: آیات برای شأن نزول خودشون نازل شده اند و آنچه که هست مال همان زمان است و

دلیلی بر تعمیمش به زمان ما نیست! در حالیکه کل قرآن در عرض 23 سال بر پیامبر اکرم صلوات الله علیه 

نازل شد و اگر اینطور باشه تنها به همان 23 سال تعلق داره، چون هر آیه در ماجرایی خاص نازل شده که از

اون 23 سال خارج نبوده! پس قرآن مختص به همون 23 سال هست! که صد البته اینطور نیست و قرآن مال 

همه قرن ها و اعصار و امصار است...

فلذا اگر آیه خمس در قرآن نبود، نباید گفت حکم خمس وجود نداره! چون عدل قرآن اهل بیت هستند

که خود قرآن وجود و لزوم رجوع به آنها رو تأیید میکنه!

خدایا شکرت به این بهره معنوی... بهره هامو افزون کن...

امتحان

بسم الله الرّحمن الرّحیم

برای امتحانای دنیایی و مادی، ماه ها برنامه ریزی می کنیم که یه روزم و بلکه یک ساعتم هم بیخود و بدون بار هدر نره.

غافل از اینکه همه این ماجراها... امتحان ها... فرصت ها... همه و همه برای یه امتحان بزرگتریه که داریم تند و تند مطالت

چرت و پرت و بی ربط به سؤال و جواب رو مینویسیم و میریم و اصلاً نمی فهمیم که سر جلسه آزمون نشستیم و وقتی

فرصت نود دقیقه ای این امتحان تموم بشه و صدا بزنن برگه ها بالا! تازه یادمون می افته که واااای... داشتم امتحان میدادم!

میگن روز قیامت یوم الحسرة هست! همه حسرت میخورن! من! از اینکه هیچ کاری نکردم! تو! از اینکه چرا بیشتر کار نکردی!

خدایا میگن حدیث های ضعیف هم اگر جابری داشته باشن که ضعف اونها رو جبران بکنه قابل استناد میشن! خدایا من ضعیفم و تو جابر من!

ضعفمو جبران کن خدا که تو ذخیره من از همه این دنیایی و خدایا شکرت که غیر تو هیچ کس یارم نیست.

فردا امتحان جامع دارم. از قدیم گفتن از تو حرکت! از خدا برکت! خدایا! حرکت کردم! (بازم به لطف خودت) تو برکتش رو توی کاسم بذار.

آمین

حلاوت تنهایی

بسم الله الرّحمن الرّحیم

 

چشمامو بستم و همه ی کارو به انگشتامو احساسم سپردم تا یه نامه برای دلم بنویسم.

یه نفس عمیق... یه نمه اشک که قبل از هر کلامی پیش قدمی میکنه و روی چشمامو میگیره تا یادم بمونه از

چی میخوام بگمو از چی میخوام بنویسم.

 

نمیدونم چه جوریه که ما آدما اینقدر از تنهایی میترسیم. میترسیم یه روزی بیاد که هیچکس کنارمون نباشه...

میترسیم یه وقتی یه جایی زمین بخوریمو هیچ پشت و پناهی نباشه که خم بشه و دست پر مهرشو بذاره رو شونمونو با اون دستشم دست دیگه ما رو بگیره و بگه یا علی!

 

خودمو میگم! همه ذهن و فکرم دنبال اینه که فلانی کنارم باشه تا تنها نمونم ... فلانی درکم کنه تا تنها نباشم...

فلانی... فلانی... فلانی...

گاهی انقدر حماقت میکنم و انقدر تو حماقتم پیش میرم که خودمم از خودم بدم میاد! آخه یه انسان چقدر میتونه نمک نشناس باشه!

چند بار همین من!! که میگم تنهام! تزمین خوردمو یکی که هیچوقت حسابشو نمیکردم! بود که دستمو بگیره و بگه

یا علی!

چه جاهایی دیگران رو صدا زدم و وقتی صدایی از کسی بلند نشد، به بلندی مهرش فریاد زد که « من هستم!»

و من کور و کر نفهمیدم که اون کیه که هست و هر وقت که هیچکس نیست به گرمی به روم لبخند میزنه و آغوششو

 به روم باز میکنه ... و من فقط چشمامو باز می کنم و میبینم که چقدر وقته رو سینش خوابم برده و آروم آرومم...

 

خدایا! نمیدونم با چه زبونی ازت تشکر کنم بابت نعمت تنها شدنم. شاید تنهاییم بزرگترین یا دست کم یکی از

بزرگترین نعمت هایی باشه که بهم دادی.

تو لحظه های تنهاییم من قویتر از همیشه ام، شادتر از همیشه، امیدوارتر از همیشه...

خدایا اصلاً حیف روح من که با غیر تو آروم بگیره.

حیف من که به غیر تو امیدوار باشم و حیف و صد حیف اگر حتی یک شب! تو رو از خودم  برونم...

خدایا امشب... بابت همه تنهائیام شکرت میکنم.

الحمد لله رب العالمین

خدایا! من هیچکاره ام!

بسم الله الرّحمن الرّحیم

با اینکه ادعا می کنم قدرتمندم ... زور بازو دارم... دنیا برای من خلق شده و میتونم ...

کافیه فقط یه روز! نه یک ساعت! نه ....... یک لحظه! خدا این دستای منو رها کنه و بگه برو ببینم خودت! چیکاره ای!:(

آقا اجازه هست من همین جا اعتراف کنم؟... خدایا من هیچکاره ام! :((

خدایا! من که نه در دنیا اومدنم نقشی داشتم و نه در از دنیا رفتم!! چطور میتونم در این فاصله زندگی و مرگ نقشی داشته باشم؟!

خدایا من هیچکاره ام! چون نه میتونم خوب فکر کنم و نه میتونم فکر خوب کنم!

نه میتونم خودمو نجات بدم و نه میتونم عامل نجات دیگران باشم!

خدایا من هیچکاره ام! 

به حق همین وقت عزیز ... روز یازدهم ماه مبارک رمضان... با همین زبان روزه قسمت میدم تو... باش برای من!:((

تو باش که فقط تو دارایی منی و چه خوب دارایی ای هستی!:)

ماذا وجد من فقدک و ماالذی فقد من وجدک!

سوگ نامه

 

بسم الله الرّحمن الرّحیم

 

بی تاب تر از همیشه به دنبال داشته هایم می گردم . امنیت، ایمان، حجاب، دین، اعتقاد، ...

نمی دانم. خودم هم نمیدانم چه شده ام! شاید بی تابی ام برای گم شدنم باشد.

شاید حذف شده ام یا حذفم کرده اند. نمی دانم...

فقط میدانم که روزی در شهرم صدای مأذنه ها بلند تز از صدای موسیقی ماشین ها بود.

میدانم روزی  شهادت هنر مردانمان بود و امروز موسیقی و سینمای مبتذل ...

راست می گویند! جامعه که دینی نباشد همه آزاد می شوند و هر کس حرف خود را

بدون نقاب میزند بی آنکه از کسی بترسد یا حیایی کند! ما چه کار داریم که

"إن أکرمکم عند الله أتقیکم"! این حرف ها مال قدیم ها بوده که از تمدن و پیشرفت چیزی

جز به خدا رسیدن و خدا دان شدن نمی دانستند! امروز تقوی و ترس معنایی ندارد! همه باید

جسورانه خودمان باشیم و خودمان! نیست خیلی بلدیم با خودمان چه کنیم!

راستی ما چقدر پیشرفت!! کرده ایم.  چقدر متمدن شده ایم! این تمدن است که

خود را از کرامت بالای انسانی به حضیض حیوانیت پایین کشیده ایم! اصلاً ما چکار داریم

که " إنه لیس لأنفسکم ثمن إلا الجنه فلا تبیعوها إلا بها"  این حرف ها دیگر کهنه شده است!

ثمن جان های ما آوازه خوانی و رقص زن و مرد در خیابانهاست! اصلاً ما چکار داریم خدا چه میگوید!

ما آنقدر توانمندیم که برای همه خواسته هایمان خودمان میتوانیم کاری کنیم! آن خدا هم فقط برای

آن دنیا به کارمان میأید که آنهم " چو فردا شود فکر فردا کنیم!

 

اصلاً ما چکار داریم چکاره ایم!

گوساله آمده ایم و گاو میرویم ...