بسم الله الرّحمن الرّحیم
برای امتحانای دنیایی و مادی، ماه ها برنامه ریزی می کنیم که یه روزم و بلکه یک ساعتم هم بیخود و بدون بار هدر نره.
غافل از اینکه همه این ماجراها... امتحان ها... فرصت ها... همه و همه برای یه امتحان بزرگتریه که داریم تند و تند مطالت
چرت و پرت و بی ربط به سؤال و جواب رو مینویسیم و میریم و اصلاً نمی فهمیم که سر جلسه آزمون نشستیم و وقتی
فرصت نود دقیقه ای این امتحان تموم بشه و صدا بزنن برگه ها بالا! تازه یادمون می افته که واااای... داشتم امتحان میدادم!
میگن روز قیامت یوم الحسرة هست! همه حسرت میخورن! من! از اینکه هیچ کاری نکردم! تو! از اینکه چرا بیشتر کار نکردی!
خدایا میگن حدیث های ضعیف هم اگر جابری داشته باشن که ضعف اونها رو جبران بکنه قابل استناد میشن! خدایا من ضعیفم و تو جابر من!
ضعفمو جبران کن خدا که تو ذخیره من از همه این دنیایی و خدایا شکرت که غیر تو هیچ کس یارم نیست.
فردا امتحان جامع دارم. از قدیم گفتن از تو حرکت! از خدا برکت! خدایا! حرکت کردم! (بازم به لطف خودت) تو برکتش رو توی کاسم بذار.
آمین
